เสือ  ลูกพลับ และหางกระต่าย

นิทานเกาหลี

เสือลายพาดกลอน กำลังจะเข้าไปกินวัวในคอกของชาวบ้าน  ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้  แล้วแม่ขู่ว่า ถ้าไม่หยุดร้อง เสือจะมาคาบไป  แต่เด็กยังคงร้องอยู่นั่นแล้ว  ครั้นแม่บอกว่า "เอ้า นี่  ลูกพลับแห้ง"  เด็กก็หยุดร้องทันที

เสือคิดว่า ลูกพลับแห้งคงเป็นอะไรที่แข็งแรงและน่ากลัวมากกว่าตนยิ่งนัก  จึงค่อยๆถอยห่างออกไป  แต่กลับโดนคนขโมยวัวมาจับตัวและขึ้นขี่หลังในความมืด  เสือคิดว่า ตัวเองกำลังโดนลูกพลับแห้งจะจับไปกิน  จึงวิ่งสุดชีวิต

ขโมยตกใจเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังขี่หลังเสือ  พอผ่านตันไม้ใหญ่ ขโมยจึงกระโดดเกาะกิ่งไม้  แล้วปีนเข้าไปหลบในโพรงไม้ ขณะเสือวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองพ้นภัยจากลูกพลับแห้ง  เสือจึงหยุดพัก  แล้วเล่าเรื่องผจญภัยของตนให้กระต่ายฟัง  กระต่ายอยากรู้ว่าลูกพลับแห้งหน้าตาเป็นอย่างไร  จึงไปที่ต้นไม้ตามที่เสือบอก  เห็นคนนั่งหน้าซีดตัวสั่นอยู่ในโพรงไม้

กระต่ายหัวเราะชอบใจ  กลับไปบอกเสือว่าไม่มีอะไรน่ากลัว  แต่เสือไม่ยอมเชื่อ  กระต่ายจึงบอกว่าจะไปเฝ้าโพรงไม้ เอาหางอุดไว้ ไม่ให้คนหนีไป  ขอให้เสือไปดูด้วยตาของตัวเอง

ขโมยดึงเชือกออกจากกระเป๋ามาผูกหางกระต่ายเพื่อไม่ให้กระต่ายเปิดช่องโพรง  กระต่ายร้องเสียงหลง  ทำให้เสือที่เพิ่งมาถึง ต้องวิ่งเตลิดไปอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า  "บอกแล้ว อย่าไปยุ่งกับลูกพลับแห้ง"

กระต่ายดิ้นอย่างแรง  จนตัวหลุดออกมาได้  แต่หางยังห้อยติดอยู่กับเชือกของขโมย  เราจึงเห็นกระต่ายหางด้วนมาจนทุกวันนี้