ในฐานะนักศึกษาในสาขาวิชาดุริยางคศาสตร์ที่กำลังจบการศึกษาและเริ่มประกอบอาชีพในฐานะนักดนตรี ในช่วงเวลาที่อยู่ภายใต้การดูแลของสถานศึกษานั้น เรา

ทุกๆคนล้วนได้รับความรู้และประสบการณ์ต่างๆ จากหลักสูตรการสอนที่มีอยู่ จนมีทักษะมากพอที่จะใช้ในการใช้ชีวิตในสาขาวิชาชีพดนตรี แต่สิ่งหนึ่งที่เราทุกๆ คนมักจะหลงลืมไปคือ เราอาจกำลังแค่สร้างเสียงตามโน้ตที่ให้และตีความความรู้ที่ได้รับจากหลักสูตร แต่ก็ยังขาดความเข้าใจในอีกหลายๆ มุมมอง หรือแม้กระทั่ง "ใจ" ที่เคยทำให้เรารักดนตรีตอนที่ยังเด็กๆ และเราได้ละทิ้งตัวตนของเราไป ในการแสดงจบการศึกษาระดับชั้นปี 4 ครั้งนี้ ผู้ศึกษาได้ทำงานสืบเนื่องมาจากวิชาการแสดงเดี่ยวต่อหน้าสาธารณะชนชั้นปีที่ 3 (Un) Spoken Thoughts ที่มีจุดมุ่งหมายเกี่ยวกับการสื่อสารดนตรีจากผู้ประพันธ์สู่ผู้ฟัง และความเข้าใจสารที่สื่อออกมาโดยผู้ประพันธ์ของผู้ฟัง แต่ในครั้งนี้ จะศึกษาที่มาและสิ่งที่สร้างบทเพลงเหล่านั้นขึ้นมามากขึ้น หรือแม้กระทั่งการเปลี่ยนแปลงของตัวตน และการเก็บรักษาของตัวตน และ ศึกษาว่าความเข้าใจเหล่านี้จะสามารถสื่อสารดนตรีรวมถึงสื่อสารตัวตนของนักศึกษาออกมาในการแสดงได้อย่างไร

​

As a senior percussion student that going to graduate and begins to work as a musician. In the time under the bachelor degree, We have been taught to do

every skill necessary to be a musician. As we are all going to be an adult and professional in our field of work (or some of us may change our field of work after they have graduated), we might forget that we really miss somthing very important to all of us, our identity. And then, as a musician we start to just play the written note or just get the work done as other profession, forget that we used to love these music when we was young, and forget who we are. This recital is the succeeder of my previous recital "(Un)Spoken Thoughts" that explore the "Thoughts" Composer comunicate through music. But in this recital I will go through the materials that made the music identity as it present and make my interpretation of music from these materials.